1-2 ย้ายบ้านใหม่ดันไปเจอบ้านผีสิง

บทที่ 1 ผมยังเด็กใหม่ไม่เคยเจอผี

1-2 ย้ายบ้านใหม่ดันไปเจอบ้านผีสิง

หลังจากเจอประสบการณ์ผีเล่นระนาดเอกอำ ดนตรีที่เขาบรรเลงเป็นแนวหวานหรือแนวดุผมก็ไม่ทราบ รู้แต่ว่าผมไม่เคยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ใครฟัง แต่มีอยู่วันหนึ่งน้องชายของผมก็มาเล่าว่า บ้านเรามีผีที่ชอบเล่นระนาดอยู่ แล้วเขาก็เล่าอาการที่เกิดขึ้นให้ผมฟัง ซึ่งตรงกับผมไม่มีผิด ผมรู้ว่าเรื่องที่เขาเล่าเป็นเรื่องจริง แต่ช่วยอะไรเขาไม่ได้ ผมท้าทายผีอย่างไรมันก็ไม่เคยโผล่มาหาผมอีกเลย

ด้วยฐานะทางเศรษฐกิจที่บ้านทรุดตัว พ่อผมกับแม่เลี้ยงก็ชราภาพแล้ว แม่ผมก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน พ่อผมจึงเซ้งบ้านเก่าทิ้ง เพื่อเอาเงินไปเซ้งบ้านใหม่ในราคาที่ถูกแสนถูก แถมยังมีเงินเก็บอีกนิดหน่อยไว้ใช้ตอนชราภาพมากกว่านี้

ก่อนจะเข้าไปอยู่บ้านหลังใหม่ พ่อผมและผมนั่งคุยกับเจ้าของบ้านคนเดิม ถามเขาตรงๆว่า

“ ลื้อเซ้งบ้านราคาโคตรถูกอย่างนี้ได้อย่างไร? ”

เขาก็ตอบว่า

“ ลูกๆมันกลัวผี บ้านนี้มีผี เข้ามาอยู่ลื้อต้องทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เขา เขาจะได้ไม่หลอก ”

เรื่องทำบุญอะไรนั่นไม่อยู่ในนิสัยของผมและพ่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งน้องชายผมยิ่งไม่มีทางทำแน่นอน และก็จริงตามที่เจ้าของบ้านคนเก่าบอก ที่บ้านมีผีจริงๆ น้องชายผมเจอผีอำเกือบทุกสัปดาห์เป็นเวลาติดต่อกันหลายปี แต่ด้วยนิสัยของเขา ถึงตายก็ไม่มีวันก้มหัวให้ผี การยอมทำบุญหรือสังฆทานให้ผีเป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้ เขาไปตรวจร่างกายและจิตใจที่โรงพยาบาล ทุกอย่างก็เป็นปกติ เขาย้ำว่าเรื่องผีอำเป็นเรื่องของผีจริงๆ ไม่ใช่จิตหลอน แต่ผมยังไม่ปักใจเชื่อเขา ผมลองใช้วิธีของผมให้ผีมันออกมารบกวนผม ด้วยการด่าว่ามันหยาบๆ คายๆ ทุกคำ แต่มันก็ไม่ออกมา จนกระทั่งวันหนึ่ง…