2-3 ท้าวิญญาณประลองกำลัง

บทที่ 2 “ผีอำ” ประตูลับสู่โลกวิญญาณ

2-3 ท้าวิญญาณประลองกำลัง

สมัยวัยหนุ่ม ผมซ่ามาก เคยท้าประลองกำลังกับวิญญาณดวงหนึ่ง วิญญาณดวงนั้นก็รับคำท้า เขามาหาผมตอนบ่ายๆนี่แหละ ผมอาศัยจังหวะที่ร่างกายตัวเองหลับไปแล้ว หรือเกือบจะหลับ คืออยู่ในภวังค์ ปล่อยให้วิญญาณดวงนั้นแสดงกำลังได้เต็มที่ อาศัยผมเป็นนักกล้ามเก่ากำลังกายผมจึงพร้อม กำลังจิตของผมก็พร้อมเช่นกัน เนื่องจากผมเคยฝึกจิตตามแนวทางของลามะทิเบต

มีเพียงช่วงครึ่งปีแรกเท่านั้นที่ผมถูกผีที่บ้านเก่าในซอยอ่อนนุชอำแล้วผมกลัวผี พอผมรู้ว่าผีเหล่านี้ทำอะไรผมไม่ได้เลย ความกลัวของผมก็เริ่มลดลง จนในที่สุดผมก็แทบจะไม่มีความกลัวใดๆ เหลืออยู่เลย

ผมลยกล้าท้าผีทุกตัว อีกอย่าง ถ้าผมพลาดท่า สู้พลังของวิญญาณดวงนั้นไม่ได้ ผมก็ต้องหาเหตุผลมาปฏิเสธความพ่ายแพ้จนได้ คือทำอย่างไรผมก็ไม่ยอมรับว่าแพ้ผี

วิญญาณที่ต้องการลองกำลังกับผมดวงนั้นนั่งลงข้างๆตัวผม ใช้2 มือกดลงมาที่แขนขวาของผม ผมออกแรงต้านเต็มกำลังจนตัวเองหมดพลัง จังหวะนั้นผมก็เปิดตาดู ผมแลเห็นแขนตัวเองวางอยู่ข้างตัว ไม่ได้เคลื่อนไหว แต่ความรู้สึกของผม มีแขนอีกแขนหนึ่ง ซึ่งเป็นแขนของวิญญาณของผม อยู่สูงกว่าแขนกายเนื้อของผมประมาณคืบหนึ่ง แต่ผมมองไม่เห็น รู้แต่ว่ามันกำลังออกแรงต้านการกดของวิญญาณดวงนั้นจนแขนของวิญญาณของผมสั่นสะท้าน

เพื่อให้รู้จริงๆว่าผมไม่ได้ฝัน ผมท้าวิญญาณดวงนั้นอีกว่า อย่าเพิ่งหนี มาลองกำลังกันต่อ เขาก็มาอีก พอลองกำลังกันเสร็จเขาก็จากไป