2-8 ความรักเป็นเรื่องการติดยึดในภาพจินตนาการที่ไม่จริง

บทที่ 2 “ผีอำ” ประตูลับสู่โลกวิญญาณ

2-8 ความรักเป็นเรื่องการติดยึดในภาพจินตนาการที่ไม่จริง

คนเราก็ต้องมีเวลาที่ตกอยู่ในความรัก เมื่อไม่ได้หญิงที่ปรารถนา ช่วงนั้นก็ต้องเสียใจแบบสุดๆ ท่านที่เคยมีประสพการณ์อกหักมาแล้วคงจะเข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างดี

แล้วผมล่ะเป็นคนที่สัมผัสวิญญาณมานับครั้งไม่ถ้วน ซ้ำยังฝึกสมาธิได้ดีพอสมควร การที่พรหมลิขิตมากลั่นแกล้งผมเช่นนี้ ผมจะยอมได้อย่างไร?

อย่างนี้ผมก็ต้องไปถามพระพรหมดูสิครับ ว่ามันเรื่องอะไร? ทำไมต้องเล่นผมแรงขนาดนี้? ถ้าผมไม่ได้อยู่กับหญิงคนนี้ กรรมความดีที่ผมทำมาทั้งชีวิต ผมไม่รับหรอกครับ รับไปก็หามีความสุขแม้แต่น้อยไม่ ขาดเธอก็เหมือนขาดใจ

คิดได้ดังนั้น ผมก็เลยตรงไปที่ศาลท่านท้าวมหาพระพรหมที่ตั้งอยู่ที่โรงแรมแกรนด์ไฮแอทเอราวัณ ผมวิงวอนท่าน3 วันติดต่อกันให้ช่วย ผมมั่นใจว่าท่านต้องมาหาผมแน่

หลังจากที่ไปที่ศาลพระพรหมแล้ว ผมก็ยังเสียใจอยู่เกือบเดือน ไม่รู้จะคลายความทุกข์ได้อย่างไร? ผมเลยลองทำสมาธิแบบกรรมฐานดู เผื่อจะช่วยลดความเสียใจได้บ้าง ผมทำการแยกแยะตัวประกอบที่ทำให้ผมเกิดความรักออกมาทีละชิ้น เพื่อจะดูว่า เหตุใดผมจึงตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้?

ผมพบว่า เธอเป็นคนพูดเก่ง หน้าตาสวย น่ารัก ผิวขาวแบบหมวย แบบฉบับของผู้หญิงใน สเป็คผมเลย ซ้ำยังคุยกับผมได้ทุกเรื่อง แต่ทุกอย่างนั้น เป็นผมเองที่นำผู้หญิงคนนี้มาประกอบเป็นภาพที่ผมต้องการ  แต่ในความเป็นจริง เธอก็มีสิทธิเลือก เธออาจชอบผู้ชายแบบอื่นก็ได้

เมื่อผมประมวลเธออีกครั้ง ผมเห็นตัวผมเองที่นำเอากระดูก เนื้อหนัง ดวงตา และอวัยวะต่างๆ ของเธอมาประกอบเป็นความสวย ความน่ารัก ความมีเสน่ห์ ฯลฯ ทั้งๆที่ผมรู้อยู่ตลอดเวลาว่า เธอไม่เหมาะกับผม นิสัยและรสนิยมของเธอผมก็ยอมรับไม่ได้ แต่ผมเลี่ยงไม่พยายามมองข้อเสีย ดันเข้าไปหลงในภาพจินตนาการที่ตนเองสร้างขึ้นมาโดยยึดถือว่าภาพนั้นเป็นเธอ ทั้งๆที่ไม่ใช่เธอ ผู้หญิงในจินตนาการที่ไม่มีตัวตนต่างหากที่ผมหลงรัก ไม่มีอะไรที่เธอตัวจริงจะเหมาะสมกับผมเลย ผมโชคดีจริงๆ ที่เธอไม่ได้ตัดสินใจอยู่กับผม