5-1 วิญญาณท่านผู้จัดการใหญ่มาหาก่อนตาย?

บทที่ 5 ปริศนาเวลาการเสียชีวิตของท่านผู้จัดการใหญ่

5-1 วิญญาณท่านผู้จัดการใหญ่มาหาก่อนตาย?

ประมาณ8-9 ปีก่อน ผมเข้านอนประมาณตีสามเป็นประจำ เพราะต้องเฝ้าดูตลาดล่วงหน้าน้ำตาลนิวยอร์คและลอนดอนจนถึงประมาณตีสอง หลังจากนั้นต้องเคลียร์งานที่ค้างอยู่ให้เสร็จ พอทำอะไรเสร็จหมดแล้ว ผมจึงค่อยอาบน้า แล้วก็เข้านอน

มีอยู่คืนหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังจะนอน ผมมีความรู้สึกว่ามีวิญญาณไม่น้อยกว่า3 ดวงอยู่ในห้องของผม ธรรมดาผมจะไม่กลัวผี แต่คืนนั้นผมดันกลัว ดังนั้นผมจึงเข้าสมาธิ บอกวิญญาณเล่านั้นให้มาหาผมในวันเสาร์หรืออาทิตย์ ผมจะแผ่เมตตาไปให้ เพราะผมคิดว่าเป็นวิญญาณทั่วไปมาหา เจรจากันได้ คงไม่ต้องรีบรับกุศลและการแผ่เมตตาแบบต้อง เอาเดี๋ยวนั้นให้ได้ แต่ครั้งนี้กลับแปลก วิญญาณเหล่านี้ไม่ยอมไป เมื่อไม่ไป ผมก็ไม่นอน แต่จะให้ผมแผ่เมตตาให้ทันทีเดี๋ยวนั้น ถือเป็นการบังคับใจผม ผมไม่ยอมแน่นอน

ผมนั่งฝืนตาไม่ยอมหลับอยู่ในสมาธิและไม่อยู่ในสมาธิอย่างนั้นเกือบชั่วโมง จนรู้สึกว่าวิญญาณเหล่านั้นไปแล้ว ผมจึงเข้านอน แต่ก่อนหน้าที่พวกเขาจะไป มีวิญญาณดวงหนึ่งมาพูดกับผมทางจิตว่า เขาคือผู้จัดการใหญ่ วิญญาณอีกดวงบอกว่า เขาคือลูกสาวของผู้จัดการโรงงานที่เพิ่งเสียชีวิต(เจ้าสาวของตี่) แต่ผมคิดว่าเรื่องนี้ไร้สาระจริงๆ เพราะผู้จัดการใหญ่ยังไม่ได้เสียชีวิต และผมก็ไม่รู้จักหรือสนิทสนมอะไรกับลูกสาวของผู้จัดการโรงงานที่เพิ่งเสียชีวิตด้วย ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลเลยว่า เขาจะมาหาผมทำไม? ผมคิดว่า ตัวเองน่าจะคิดเพ้อเจ้อไปเอง

เนื่องจากกว่าจะนอนหลับได้ก็ตี5 กว่าๆ เข้าไปแล้ว ผมเลยหลับสนิทยาวไปถึงตอนบ่าย ไม่แน่ใจว่าบ่าย1 หรือบ่าย 2 หลังจากนั้นผมก็ต้องตื่นขึ้น เพราะมีเสียงโทรศัพท์มือถือโทรเข้ามาหาผม ผมงัวเงียขึ้นมารับสาย “ถามว่าใคร” พี่สาวของตี่ก็พูดออกมาตามสายว่า มีญาติผู้ใหญ่แจ้งให้ทราบว่า ผู้จัดการใหญ่เสียชีวิตแล้วช่วงบ่ายของวันนั้น แต่ไม่ทราบกี่โมง

ทันทีที่ผมรู้ข่าว ผมก็รีบเดินทางไปที่โรงพยาบาลจุฬา ผมเห็นบรรดาญาติๆ และลูกๆ ของท่านผู้จัดการใหญ่มาจัดการเรื่องศพอยู่ ผมได้คุยกับลูกสาวคนหนึ่งของท่านผู้จัดการใหญ่ ผมถามไปเฉยๆ ว่า ท่านผู้จัดการใหญ่เสียชีวิตตอนไหน ลูกสาวของท่านระบุว่า ผู้จัดการใหญ่เสียชีวิตช่วงบ่าย ผมฟังด้วยความฉงน ในใจผมคิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะช่วงตี 4 ถึงตี 5 วิญญาณของท่านน่าจะยังอยู่ที่บ้านของผม หมายความว่า ผู้จัดการใหญ่ต้องเสียชีวิตก่อนตี 4 ถึงตี5 จะไปเสียชีวิตตอนบ่ายของวันนี้ได้อย่างไร นอกเสียจากเสียงในใจผมที่อ้างว่า เป็นเสียงผู้จัดการใหญ่นั้นผมคิดขึ้นมาเอง

ปริศนาเรื่องนี้ค้างอยู่ในใจผมเป็นเวลา4 ปี จนกระทั่งถึงปีค.ศ. 2000 ซึ่งเป็นปีครบรอบหลักพันปีของคริสต์ศาสนา ผมจึงได้รับรู้ความจริงว่าอะไรเป็นอะไร